typu południowego
Encyklopedia PWN
Bałkański, Półwysep, bułg. Bałkạnski połuọstrow, serb. i chorw. Balkansko poluostrvo, Balkanski poluotok,
półwysep w południowo-wschodniej Europie, między morzami: Śródziemnym i Czarnym, od Azji Mniejszej oddzielony cieśninami: Dardanele i Bosfor oraz morzem Marmara;
najliczniejsza grupa ludów afrykańskich (300–400), wyodrębniona na podstawie kryterium językowego, w środkowej, wschodniej i południowej Afryce; ok. 150 mln (1987).
cerkiew
arch. świątynia cerkiewkiego obrządku wschodniego: prawosławnego i greckokatolickiego (unickiego).
[staro-cerkiewno-słow. < gr. kyriakón ‘dom Pański’],
jedna z najstarszych grup ras psów, wywodzących się najprawdopodobniej z Europy, Azji i Afryki;
czwarty okres (jednostka geochronologiczna) ery paleozoicznej trwający od ok. 408 do 355 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący powstałe w tym czasie skały.
